Chimaera

Van Alice Thompson

Ik ben geen fervent science-fiction lezer, maar wanneer een gloednieuwe uitgeverij gerund door een vrouw me aansprak of ik haar eerste uitgave wou lezen kon ik natuurlijk niet nee zeggen!

Anne van uitgeverij Annex focust zich op literatuur geschreven door vrouwen en ook daarom wou ik graag Chimaera van Alice Thompson in vertaling door Paul Bruijn en Molly van Gelder lezen en recenseren.

Chimaera gaat, zoals mooi vormgegeven op de cover, over een ruimtereis. Voor sommige mensen kan het misschien wat cliché overkomen; een ruimtereis naar een maan om daar op zoek te gaan naar een materie die het leven op aarde kan verbeteren door broeikasgassen te verteren of op te lossen. Maar tegen de helft van het boek wordt duidelijk dat er wel een ander motief verbonden is aan deze missie.

Dat motief heeft onder anderen te maken met het feit dat het hoofdpersonage, Artemis, gespecialiseerd is in dromenonderzoek. Ze reizen naar de maan Oneiros waar blijkbaar een vorige ruimtemissie spoorloos is verdwenen… Het feit dat er AI-systemen meereizen die veel van het ruimteschip en de reis weten en beheren draagt zeker bij tot een gevoel van onbehagen en achterdocht.

Het verhaal en de schrijfstijl weerspiegelen deze bijna-droomervaring heel mooi. Het is met momenten moeilijk te bepalen wat nu echt gebeurd is en wat niet.

Chimaera is een zeer meeslepend science-fiction verhaal met literaire invloed dat je aanzet tot nadenken. Welke positie zal AI in ons leven innemen en hoe zal alles rondom ons veranderen aan weerzinwekkend tempo?