De Dolk en De Vlam

door Catherine Doyle / vertaald door de Vertaalzusjes

De e-ARC van dit boek werd mij aangeboden door HarperCollins Holland in ruil voor een review.

De Dolk en de vlam van Catherine Doyle is een young adult fantasy verhaal met elementen van de ‘dark romance’ en ‘enemies to lovers’ tropes. Het boek is geschreven in afwisselende hoofdstukken vanuit het perspectief van Seraphine en Ransom. We volgen wel hoofdzakelijk het verhaal van Seraphine; ze verliest haar mama aan een van de rivaliserende groepen uit de stad Fantome, de Dolken, omdat ze weigerde voor hen Duister te maken. Duister is een gevaarlijke stof die de Dolken en de Mantels uit de stad helpt bij hun nachtelijke uitspattingen, zijnde vermoorden en stelen zonder opgemerkt te worden. Seraphine is genoodzaakt te vluchten om in leven te blijven en sluit zich aan bij de Mantels, waar ze meer over haar moeder, de stad en zichzelf te weten komt. Ze blijft volharden, geeft niet op en dat op een creatieve en doordachte manier. 

Ransom, Dolk in hart en nieren, daarentegen heeft de opdracht gekregen haar te vermoorden. Dat moet een eitje zijn, maar Seraphine maakt het hem niet gemakkelijk…

De hoofdzakelijke thema’s zijn: wraak, verlies, identiteit, opgroeien onder druk, creativiteit, (gevonden) familie en vrienden, grens tussen goed en kwaad en (verboden) liefde.

Ik vind het plot van goede structuur. Ik bleef gedurende het hele verhaal geïnteresseerd, zonder saaie of herhalende momenten of scenes. Het wordt de personages niet te makkelijk gemaakt, maar ook niet te moeilijk zodat het verhaal een goede flow heeft met de nodige ‘ups en downs’. Ik bleef het boek vastpakken en las gemakkelijk grote stukken per dag, wat ik niet zag aankomen bij een Nederlands fantasy YA-verhaal, dus een aangename verrassing voor mij! Ik vond het zeker ook een origineel verhaal, elementen van goed versus kwaad, rivaliteit tussen twee gildes, een oplossing zoeken om het kwaad te bestrijden etc. zijn al wel eerder gebruikt, maar Doyle geeft er een originele draai aan en laat het magische poeder ‘Duister’, het verleden van de stad Fantome, vriendschappen en trauma meedragen aan creatieve catalysatoren voor het verhaal. Seraphine als koppig en standvastig hoofdpersonage is ook echt een leuk hoofdpersonage dat het verhaal op tempo houdt. Het plot bleef doorgaans ook onvoorspelbaar voor mij, wat ook zeker een pluspunt is.

De personages zijn goed uitgedacht en de hoofdpersonages ook diepgaand en zeker geloofwaardig. Geleidelijk aan leren we bij over de hoofdpersonages en maken zij ook een belangrijke groei mee, wat mij aantrekt in een boek.

Het verhaal speelt zich af in een meer middeleeuws getinte stad, Fantome. De stad wordt als mooi en ouderwets beschreven waardoor ik perfect de beelden in mijn hoofd kon vormen. Ik zou de setting omschrijven als een stad met vele historische elementen zoals Gent of Brugge. Ook het platteland en de schuilplaatsen van de twee gildes zijn duidelijk en filmisch omschreven. Er wordt nog met kar en paard gereden, en als je daar een knobbelige heirbaan bij denkt, weet je precies waar het verhaal zich afspeelt!

De schrijfstijl en vertaling waren zeker vlot, leesbaar en aangenaam om te lezen. Ik ervaarde persoonlijk sporadisch enkele struikelblokken zoals een duidelijk ‘Nederlandse’ vertaling zoals bijvoorbeeld “Ik ben druk geweest”. In Vlaanderen wijst dat eerder op het feit dat je zelf chaotisch bent, eerder dan dat het een drukke periode was met veel omhanden. Een bepaalde zin heb ik zeker drie keer moeten herlezen eer ik doorhad dat een ‘ons’ om de hoeveelheid draaide en niet het persoonlijk voornaamwoord. Die woordkeuze kwam voor mij meer archaïsch over dan dat ik van nature dacht aan de maateenheid. Het cliché “toen ze besefte dat ze hem haar naam niet had verteld” deed me wel even met mijn ogen rollen. Maar verder heb ik vlot kunnen doorlezen, zonder stil te staan dat het een vertaald boek is, en dat wil wel wat zeggen voor iemand die ‘Vertalen-Tolken’ heeft gestudeerd ;).

Het verhaal had voor mij wel een emotionele impact, zijnde dat er al snel een klik vormt met Seraphine en haar gevoelens klaar en duidelijk worden overgebracht. De afwisselende hoofdstukken met het perspectief van Ransom was voor mij niet direct een meerwaarde, maar ik snap wel dat dit meespeelt in het spanningselement. We zien de twee personages met elk hun achtergrond en gedachtengang, zonder dat het andere personage daar iets van weet. Richting het einde heb ik toch ook wel een traantje moeten wegpinken…

Het einde is zowel deels open als gesloten. Er sluit een hoofdstuk achter Seraphine en Ransom in Fantome, maar er gaat een nieuwe deur open onderweg met de Mantels die willen meegaan in Seraphines avontuur. Ik ben alvast klaar voor deel twee waarbij Seraphine de kans krijgt om een nieuwe gilde op te richten en onderzoek te voeren naar het verleden en om zo nog sterker terug te keren naar Fantome! 

Over het algemeen heb ik dus absoluut van dit boek genoten! Ik kon het met momenten niet wegleggen en ging helemaal op in de rivaliteit tussen de Dolken en Mantels en Seraphines achtergrond. Het is een absolute aanrader als je op zoek bent naar een vlot geschreven, avontuurlijk verhaal met elementen van enemies to lovers, wraak en een rasechte vrouwelijke badass!